| Pływacz szary | |
|---|---|
 Wielkość w stosunku do człowieka | |
| Rząd | walenie |
| Podrząd | fiszbinowce |
| Rodzina | pływaczowate |
| Rodzaj | Eschrichtius |
| Gatunek | pływacz szary |
| Galeria | Zdjęcia, rysunki i inne ciekawostki |
Pływacz szary, wal szary (Eschrichtius robustus) – gatunek walenia z podrzędu fiszbinowców. Jedyny znany obecnie żyjący przedstawiciel rodziny pływaczowatych (Eschrichtiidae) oraz rodzaju Eschrichtius. Jego migracje są uznawane za najdłuższe wśród wszystkich wielorybów.
Wygląd[]
Pływacz widziany z lotu ptaka
Pływacze, mimo, że nie są zbyt popularne, łatwo odróżnić od innych wielorybów ze względu na ich opływowy kształt oraz szarą, nakrapianą skórę, która jest pokryta pąklami lub bliznami pozostawionymi przez te pasożyty.
U zwierząt tego gatunku występuje dymorfizm płciowy – samice są zazwyczaj nieco większe od samców. Pływacze osiągają 13-15 m długości i ważą przeważnie 14-36 t. (maksymalnie do 40 t.).
Wale szare cechują się długą, ruchomą głową w kształcie litery „V”. U sędziwych osobników jedno z oczu często jest opuchnięte i pokaleczone, ze względu na nietypowy sposób polowania. Na szczycie głowy znajdują się dwa otwory nosowe, pełniące funkcję nozdrzy.
Płetwy piersiowe małe. Wale szare odróżnia od innych wielorybów to, że zamiast płetwy grzbietowej posiadają 8-9 garbów lub wybrzuszeń, które rozpoczynają się od ok. 1/3 długości ciała. Płetwa ogonowa rozdzielona wcięciem; może osiągać rozpiętość 3-3,7 m.
Anatomia[]
Pełen szkielet
Pływacze szare, jako jedyni przedstawiciele swojej rodziny i rodzaju, tradycyjnie mają szkielety znacznie różniące się od szczątek innych waleni.
Najnowsze badania DNA wykazały pewne pokrewieństwo między walami szarymi, a wielorybami z rodziny Balaenopteridae, takimi jak humbaki czy finwale. Te drugie są bliżej spokrewnione z pływaczami niż z przedstawicielami fałdowców, takimi jak np. płetwale karłowate.
Fiszbin pływaczy jest żółty, krótki (osiąga do ok. 45 cm długości) i zwisa z górnej szczęki.
Odżywianie[]
Ulubionym pożywieniem pływaczy są przydenne skorupiaki, w tym także obunogi. Jednym z najciekawszych faktów dotyczących wali szarych jest ich sposób polowania. Otóż przechylają się one na bok (najczęściej prawy, przez co starsze osobniki często są ślepe na jedno oko) i szorując ciałem po dnie wyłapują swoją zdobycz, a także wodę, piasek, muł i inne osady, które odcedzają za pomocą fiszbinów.
Pływacze z subpopulacji pacyficznej najczęściej żerują na szelfach kontynentalnych, chociaż widuje się samotne osobniki żerujące przy zachodniej Kamczatce. Najbardziej lubią polować na głębokości 5-15 m.
Rozmnażanie[]
Pływacze, aby się rozmnożyć płyną z Arktyki na południe, do zatok i lagun przybrzeżnych. Ciąża trwa około 13,5 miesiąca, cielęta rodzą się w zimę. Noworodek ma 4,6 m długości. Matka karmi go zawierającym 53% tłuszczu mlekiem. Dziennie młode jest w stanie wypić 190-300 l mleka.
Zachowanie[]
Pływacz u wybrzeży Santa Barbara w Kalifornii
Migracje[]
Od połowy jesieni aż do początku jesieni pływacze przebywają odległość ponad dziewięciu tysięcy kilometrów, który jest najdłuższą odległością przemierzaną przez te ssaki. Przebywają ok. 160 km dziennie. Samice docierają do wybrzeży Kalifornii pod koniec grudnia, aby w ciepłych i słonych wodach Lagun Ojo de Liebre, San Ignacio i Zatoki Magdaleny wydać na świat potomstwo.
Wielorybnictwo[]
Przez wielorybnictwo, wyniszczono sporą część populacji tych dość rzadkich obecnie zwierząt. Niegdyś pływacze łapane były przez wielu ludzi różnych narodowości. Największe szkody wyrządzono w latach 1911-1933, podczas których zabito 1449 sztuk tych zwierząt.
Ciekawostki[]
- Przez nietypowy sposób polowania sędziwe pływacze mogą być ślepe na prawe (rzadziej lewe) oko, bo zwierzęta te przewracają się zawsze na jeden bok, najczęściej właśnie prawy.
- Ze względu na to, że walenie te nie są zbyt duże, często padają ofiarą orek.
Zasięg występowania[]
Wale szare występują w Arktyce, u wybrzeży Ameryki Północnej oraz w sporej części wschodniej Azji.
Galeria[]
Aby zobaczyć całą galerię, kliknij tutaj.